account_treeشهدای صفادشت
badge
نام پدر: علی
date_range
تاریخ تولد: 1343/1/1
contact_page
سن شهید: 18 سال
engineering
شغل شهید: آزاد
event_available
تاریخ شهادت: ۱۳۶۱/۲/۲۳
person_pin
محل عملیات: کامیاران
edit_road
نام عملیات: درگیری کوموله ها 
cast_for_education
مسئولیت شهید در جبهه: رزمنده سپاه
mosque
مزار شهید: گلزار شهدای  امام زاده بی بی سکینه (س) 
military_tech
ویژگی شاخص رفتاری شهید: تاکید بسیار به اتحاد و دوستی مومنین 
[/vc_column_inner]
شهید را بیشتر بشناسید

سردار ان شهید چمران و شهید بروجردی از جمله نیروهای سپاهی ایران بودند که در درگیری و سرکوپ کومله ها  و رهایی مردم بی دفاع کردستان از این اشرار نقش مهمی داشتند تا جایی که مردم کردستان شهید بروجردی را مسیح کردستان لقب داده اند…… 

گروهک تروریستی کومله

اولین محفل کومله در سال 1348 توسط فواد مصطفی سلطانی، عبدالله مهتدی، محمد حسین کریمی و صدیق کمان‌گر در تهران با هدف ایجاد تشکیلات سراسری حزب کمونیست به وجود آمد. راهبرد این گروه مائونیستی اتخاذ شده بود. آن‌ها راه انقلاب دمکراتیک را ایجاد پایگاه در روستاها به وسیلۀ جنگ پارتیزانی و در ادامۀ آن، جنگ توده‌ای و ایجاد ارتش خلقی، کسب قدرت سیاسی و ایجاد جامعۀ دمکراتیک نوین به رهبری طبقۀ کارگر می‌دانستند. در سال‌های 1352 و 1353 ضرباتی به گروه وارد آمد که طی آن تمام افراد آن در تهران و تعدادی در کردستان دستگیر شدند.فاصلۀ سال‌های 1353 تا 1356 را می‌توان دوران رکود فعالیت‌های این گروه دانست. در این مدت اکثر اعضا به زندگی عادی روی آورده بودند و مشغول فعالیت‌های عادی شدند در سال 1356 به برکت تظاهرات و راهپیمایی‌های ملت بزرگ ایران که خواستار آزادی زندانیان سیاسی بودند، عبدالله مهتدی از زندان رهایی یافت و با عزیمت به کردستان، سعی در سازماندهی و انسجام گروه از هم پاشیده نمود. در بهمن 1357 به مناسبت کشته شدن محمدحسین کریمی، گروه با عنوان سازمان انقلابی زحمت‌کشان (کومله) اعلام موجودیت کرد و تلاش وسیعی را برای جذب نیرو در شهرها آغاز نمود.آنچه تحت عنوان کومله در سال 13۵۷ شکل گرفت، از ادغام سه گروه کوچک ایجاد شد که عبارت‌اند از: ۱. گروه انقلابی زحمت‌کشان کردستان ایران که سلیمان معینی از اعضای حزب تروریستی دمکرات کردستان ایران و نمایندۀ جناحی تندرو در آن حزب، در سال ۱۳۴۸ به همراه سه نفر دیگر از اعضای خانواده‌های فئودال شهر بوکان، این گروه را تشکیل داد. ۲. گروه شیرین بهاره که چاوه (فرزند امام جمعه مریوان)، فؤاد مصطفی سلطانی (فرزند خان روستای آلمانه) و صدیق کمانگر (یک مالک کامیارانی) از مهمترین و مشهورترین اعضای این گروه می باشند. ۳. اتحادیه کشاورزان که محمد حسین کریمی که رابطه خوبی با شیوخ داشت، در سقز، این اتحادیه را تأسیس کرد. پس از کشته شدن وی در بهمن ۱۳۵۷، شیخ عزالدین حسینی (امام جمعه مهاباد) رهبری این گروه را بر عهده گرفت .گروهک کومله دارای سوابق زیادی از اقدامات تروریستی و جنایتکارانه در منطقۀ کردستان و آذربایجان‌غربی می‌باشد. دایرۀ اقدامات خشن این گروه از نظامیان تا مردم عادی و حتی روستاهای کردنشین را در بر می‌گرفت. گروهک کومله جنایات غیرانسانی بسیاری مرتکب شده است که از سر بریدن تا مثله کردن و زنده سوزاندن افراد می‌تواند بخشی از این جنایات ضدبشری باشد.تشکیلات ایدئولوژی کومله از سال ۱۳۶۰و پس از کنگرۀ دوم با دگرگونی‌هایی مواجه بود که حاصل آن فعالیت این جریان تحت‌ نام‌هایی مانند «اتحادیۀ مبارزان کمونیست» و «حزب کمونیست ایران» طی دو دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ بود. پس از کنگرۀ دوم، کومله در فروردین ۱۳۶۰ در ائتلاف با گروه سهند «اتحادیۀ مبارزان کمونیست» را تشکیل داد. البته در پایان دهۀ ۱۳۷۰ عبدالله مهتدی تلاش کرد با احیای دوبارۀ نام کومله، این حزب را بازسازی کند.  هم اکنون رهبری باقیمانده این گروهک به‌صورت شورایی صورت می‌پذیرد.تاریخ تاسیس: 1348؛رهبران: فؤادمصطفی سلطانی،  محمدحسین کریمی، شیخ عزالدین حسینی، صدیق کمانگر، عبدالله مهتدی؛نوع اقدامات تروریستی: جنگ مسلحانه و ترور؛

اعتقادات: کمونیسم؛

منطقۀ فعالیت: شمال‌غرب ایران (کردستان، آذربایجان‌غربی، کرمانشاه)؛

سکونتگاه رهبران فعلی: سوئد، آلمان، انگلیس؛

وضعیت فعلی: فعالیت رسانه‌ای و  تروریستی محدود.

به شهادت رساندن 43 پاسدار در کامیاران

ایجاد درگیری در کامیاران که در آنجا نیز به بهانه خلع‌سلاح سپاه رزگاری توسط کومله آغاز شد در امتداد و تکمیل طرح کومله صورت گرفت. بنا به اعتراف چریک‌های فدایی، سپاه رزگاری آلت دست کومله بود. بنابراین ایجاد درگیری ساختگی در کامیاران بین کومله و رزگاری برای کشیدن پای پاسداران به جنگ دشوار نبود. «درگیری خونین کامیاران به دنبال اجرای طرح ضربتی حزب کومله در استان کردستان صورت گرفت و در کامیاران منجر به زدوخورد گردید. حزب کومله که از مدت‌ها قبل با نفوذ در حزب رزگاری آماده خلع‌سلاح این حزب بود به دنبال خروج سپاه پاسداران از سنندج طرح خود را از نیمه‌شب سه‌شنبه نهم بهمن 1358 آغاز کرد. این طرح در یک زمان در سنندج، مریوان و بخش‌های تابعه و کامیاران آغاز شد و در سنندج و مریوان افراد حزب رزگاری بدون هیچ‌گونه مقاومتی تسلیم شدند. در کامیاران در ساعت 3 بامداد دیروز افراد حزب رزگاری در مقابل افراد حزب کومله مقاومت کردند و بین آنها درگیری به وجود آمد.» جنگ بین کومله و رزگاری به خارج شهر و به مناطقی که پاسداران اسکان داشتند کشیده شد. کومله و رزگاری اینک متحداً به پاسداران یورش بردند. همه شواهد از ساختگی بودن نزاع و ساخت‌وپاخت کومله و رزگاری حکایت داشت. جنگ بین کومله و رزگاری چنان ساختگی بود که حتی حزب دمکرات هم اعتقاد داشت این درگیری ظاهری «یک نوع سازش است و می‌خواهند با هم یکی شوند.»

از نظر حزب دمکرات و سازمان چریک‌های فدایی خلق، اینکه عزالدین حسینی و شیخ‌جلال حسینی و کومله از رژیم بعثی عراق پول و اسلحه می‌گرفتند و به دنبال جنگ و درگیری و بر هم زدن آرامش و آتش‌بس بودند نفرت‌انگیز و نادرست نبود تا آنان را به عدم همراهی کومله در جنگ کامیاران متقاعد کند. انتقاد چریک‌های فدایی به کومله این بود که می‌گفتند این خلع‌سلاح نابهنگام بهانه به دست جنگ‌طلبان می‌دهد. حزب دمکرات رفتار و مواضع متناقضی از خود نشان می‌داد. در حالی که حزب به خوبی می‌دانست جنگ در کامیاران توسط کومله آغاز شد، قاسملو در تلگرامی به امام خمینی شروع جنگ را به پاسداران منتسب ساخت. وی از «حضور حضرت امام» خواهش کرد تا دستور دهند پاسداران به محل‌های سابق خود مراجعت نمایند تا درگیری‌ها خاتمه پیدا کند. اما حزب به همراه کومله وارد جنگ شد. تشکیلات سنندج این حزب در اطلاعیه‌ای اعلام کرد «پیشمرگانش» در ساعت سه بامداد روز سیزدهم وارد کامیاران شده و صدمات زیادی به جاش‌‌ها و پاسداران وارد کردند. و مقر حزب دمکرات و کومله نیز مجدداً در اختیار «پیشمرگان» قرار گرفت.

بالاخره پس از چند روز درگیری از روز چهاردهم بهمن اوضاع در کامیاران رو به آرامی رفت. مسئول روابط عمومی ستاد سپاه پاسداران غرب کشور اظهار داشت که کامیاران کماکان در اختیار پیشمرگان کرد مسلمان است و قوای ارتش و سپاه پاسداران بر اوضاع این منطقه نظارت دارند. وی افزود تا ظهر امروز جمعاً 21 پاسدار در کامیاران و پاوه شهید شده‌اند. وی همچنین اعلام کرد مقر کومله و حزب دمکرات در کامیاران در اختیار این گروه‌ها نیست.و نبرد نیروهای سپاهی ایرانی و گروه کومله تا پایان جنگ همچنان ادامه داشت …..

به نقل از کتاب حزب دموکرات نوشته محمود نادری انتشارات موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی صفحه 356 و 357